Ludwig Josef Johann Wittgenstein (Ph.D., Trinity College, Cambridge University, 1929) was an Austrian-British philosopher who worked primarily in logic, the philosophy of mathematics, the philosophy of mind, and the philosophy of language.
Described by Bertrand Russell as "the most perfect example I have ever known of genius as traditionally conceived, passionate, profound, intense, and dominating", he helped inspire two of the twentieth century's principal philosophical movements: the Vienna Circle and Oxford ordinary language philosophy. According to an end of the century poll, professional philosophers in Canada and the U.S. rank both his Tractatus Logico-Philosophicus and Philosophical Investigations among the top five most important books in twentieth-century philosophy, the latter standing out as "...the one crossover masterpiece in twentieth-century philosophy, appealing across diverse specializations and philosophical orientations". Wittgenstein's influence has been felt in nearly every field of the humanities and social sciences, yet there are widely diverging interpretations of his thought.
کتاب شامل چهار بخش است: بخش اول سخنرانی ای با عنوان «سخنرانی درباره اخلاق» که ویتگنشتاین در یک محفل غیرتخصصی بعد از 10 سال کناره گیری از فضای آکادمیک مطرح می کند که متن بسیار گیرا و تاثیرگذاری است. ایده محوری این سخنرانی (که شاید مدخلی برای فهم دوره دوم فلسفی ورزی اوست) به تمایز میان حوزه و استقلال حوزه ای مقولاتی مثل باور، مطلق، ایمان، ارزش و ... می پردازد؛ چیزی که آبشخور موضعی است که امروزه در فلسفه دین به ایمان گرایی ویتگنشتاین موسوم شده است. بخش دوم کتاب گزیده ای از جلساتی است که ویتگنشتاین با شلیک و وایزمن (از اعضای برجسته حلقه وین) برگزار کرده است که به نظر خصوصی می رسند و شاید بتوان ایده های محوری این بخش را صورت بندی فلسفی تر مباحثی دانست که در مقاله قبل مطرح شدند. بخش سوم گزین گویه های ویتگنشتاین است بین سال های 29 تا 51 میلادی پیرامون دین است که صرفاً برای یک تحقیق دقیق درباره ویتگنشتاین و یا مشعوف شدن های لحظه ای کارآمد است و چیز قابل قضاوتی دراختیار مخاطب نمی گذارد. بخش آخر هم بریده ای از درسگفتارهای پیاده شده ویتگنشتاین در کمبریج است که به نظر می رسد به دلیل تعهد به حالت گفتاری، خیلی سخت فهم شده است.
کل کتاب شاید نیاز به تکمله هایی برای روشن شدن موضع دارد ولی به هر ترتیب، تجربه مواجه شدن با یک متن کلاسیک در مقاله اول و فرآیند فکری فلسفی در مطالب بعدی درنهایت برای بنده رضایت بخش بود.
ترجمههايي چنين ضعيف از مالك حسيني آبروي داشته و نداشتهي جناب ويتگنشتاين را هم نزد ما از ميان برد. آقاجان سواد ترجمه و ادب ويراستاري نداريد، زور كه نيست! به ترجمه نپردازيد. چرا بايد تفكــر جناب ويتگنشتاين با ترجمهي دون و ضعيف و غير علمي و درجهي دو شما به ايران ما ورود كند. وقت نداريد، وقت نگذاريد.
اين كتاب، با تمام زمختيهاي ادبياش، تمام آنچه در "در باب يقين" از مالك حسيني و حتي ويتگنشتاين متصور شده بودم را به هم ريخت.