What do you think?
Rate this book
Anabasis
This internationally famous poem by the 1960 Nobel laureate was introduced to English-language readers in this translation by T. S. Eliot. In this definitive edition, French and English texts appear on facing pages. Preface by T. S. Eliot.
110 pages, Paperback
First published January 1, 1924
About the author
Saint-John Perse
82 books79 followersWorks of French poet and diplomat Alexis Saint-Léger Léger under pen name of Saint-John Perse include
Anabase
(1924) and
Chronique
(1960); he won the Nobel Prize of 1960 for literature.
From an old Bourguignon family, which settled in the Antilles in the 17th century and returned at the end of the 19th century, he came.
Perse studied law at Bordeaux and, after private studies in political science, went into the service in 1914. A brilliant career ensued. He served first in the embassy at Peking. People published his work chiefly under the pseudonyms. After various reflections on the impressions of his childhood, he wrote in China. An epic puzzled many critics and gave rise to the suggestion that an Asian ably understands it better than by a westerner.
He later in the foreign office held top positions under Aristide Briand as its administrative head.
He left for the United States in 1940, and the regime at Vichy deprived him of his citizenship and possessions. From 1941 to 1945, he served as adviser to the Library of Congress. After the war, he resumed not his career and in 1950 retired officially with the title of ambassador. He made the United States his permanent residence.
After he settled in the United States, he wrote much of his work. Exil (Exile) (1942) fully masters man, merge, imagery, and diction.
* Poème l'Etrangère (Poem to a Foreign Lady), 1943;
* Pluies (Rains) (1943);
* Neiges (Snows) (1944);
* Vents (Winds) (1946) of war and peace blow well within and outside man;
* In Amers (Seamarks) (1957), the sea redounds as an image of the timelessness of man.
His abstract epic followed.
People awarded him "for the soaring flight and the evocative imagery of his poetry which in a visionary fashion reflects the conditions of our time."
From an old Bourguignon family, which settled in the Antilles in the 17th century and returned at the end of the 19th century, he came.
Perse studied law at Bordeaux and, after private studies in political science, went into the service in 1914. A brilliant career ensued. He served first in the embassy at Peking. People published his work chiefly under the pseudonyms. After various reflections on the impressions of his childhood, he wrote in China. An epic puzzled many critics and gave rise to the suggestion that an Asian ably understands it better than by a westerner.
He later in the foreign office held top positions under Aristide Briand as its administrative head.
He left for the United States in 1940, and the regime at Vichy deprived him of his citizenship and possessions. From 1941 to 1945, he served as adviser to the Library of Congress. After the war, he resumed not his career and in 1950 retired officially with the title of ambassador. He made the United States his permanent residence.
After he settled in the United States, he wrote much of his work. Exil (Exile) (1942) fully masters man, merge, imagery, and diction.
* Poème l'Etrangère (Poem to a Foreign Lady), 1943;
* Pluies (Rains) (1943);
* Neiges (Snows) (1944);
* Vents (Winds) (1946) of war and peace blow well within and outside man;
* In Amers (Seamarks) (1957), the sea redounds as an image of the timelessness of man.
His abstract epic followed.
People awarded him "for the soaring flight and the evocative imagery of his poetry which in a visionary fashion reflects the conditions of our time."
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 46 reviews
April 24, 2022
Anabase selected poems, Saint-John Perse
Saint-John Perse (31 May 1887 – 20 September 1975) was a French poet-diplomat, awarded the Nobel Prize in Literature in 1960 "for the soaring flight and evocative imagery of his poetry."
Saint-John Perse was a major French diplomat from 1914 to 1940, after which he lived primarily in the United States until 1967. Anabasis, the Classical Greek word for a journey up country.
تاریخ نخستین خوانش: روز نهم ماه آگوست سال2008میلادی
عنوان آناباز، ترجمه ها جنابان: «محمدعلی سپانلو»، «محمود نیکبخت»؛ «آلاء شریفیان (آناهیدا)»؛
عنوان: آناباز؛ شاعر: سن ژان پرس؛ مترجم: محمد مهریار؛ محمود نیکبخت؛ اصفهان، فردا، سال1380؛ در119ص؛ شابک9646328814؛ موضوع شعر شاعران فرانسه - سده20م
عنوان: آناباز؛ شاعر: سن ژان پرس؛ برگردان: محمدعلی سپانلو؛ تهران، میر کسری، سال1378، در161ص؛ شابک9649023933؛ چاپ دیگر شهر کتاب، هرمس، سال1381؛ در103ص؛ دوزبانه؛ شابک9643630455؛ چاپ سوم سال1393؛ شابک9789643630454؛
عنوان: آناباز؛ شاعر: سن ژان پرس؛ برگردان: آلاء شریفیان (آناهیدا)؛ ساری، نشر شلفین، سال1398؛ در70ص و49ص؛ در زبانه؛ شابک9786001005138؛
سپانلو خود شاعر واژه ها هستند، و زنده باشند؛ و همچنان سر فراز دارند، و بر فراز واژه های پارسایی بنشینند، کوتاه سخن اینکه ایشان واژه های زبان پارسایی را نیک میشناسند، در برگردان همین اثر نیز انگار کنید، آن را بازسرایی کرده باشند؛ ایشان میفرمایند: (اگرچه در بیشتر موارد امانت در ترجمه را میپسندند، ولی در این کار پس از بررسی بسیار، به نوعی ترجمه ی ابداعی دست زده اند، تا برگردان کار نیز همانند خود اثر، روحی شاعرانه داشته باشد)؛
یکی از پیچیده ترین و بزرگوارترین اشعار در سده بیستم میلادی، از شاعر و سیاستمدار بزرگوار «فرانسه»، «الکسی لژه» است؛ که اشعارشان را با نام مستعار «سن ژون پرس» منتشر میکردند؛ و زندگی سیاسی و هنری ایشان، هماره در هاله ای از ابهام، بوده است؛ «آناباز» بی شک نامدارترین منظومه ی ایشانست که: «تی.اس الیوت» آن را به انگلیسی، «ریلکه» به آلمانی، و «اونگارتی» به ایتالیایی، و «محمدعلی سپانلو» و «محمود نیکبخت» هر یک جداگانه، به فارسی برگردانده اند؛ «آناباز» به معنی «اسب سواری»، لشگرکشی بسوی دشت، و همچنین ارجاعی تاریخی، به شرح حمله و شکست «یونانیان»، از «ایرانیان» است؛ چنانکه «گزنفون» روایت کرده؛ و البته گویا خود «ژون پرس» هیچگاه اشاره ای به این ارجاع تاریخی نداشته اند
آناباز- منظومه ی فتح درونی
ترانه
زیر برگهای مفرغی، کره اسبی زاده میشد؛ مردی حبه های تلخ به دستان ما نهاد؛ بیگانه؛ که میگذشت؛ و اینک همهمه ی استانهای دیگر، که به دلخواه من بر میخیزد...؛ به شما سلام میکنم، دخترم، زیر بزرگترین درخت سال؛
کشف راستین بندهای این شعر، برای خوانشگر، دست نیافتنی است، که البته، انگار بیش از درک یکایک صحنه ها، بازسازی تصاویر، و درک فضای کلی شعر، اهمیت ویژه دارد؛ و گویا شاعر بزرگواری همچون: «الیوت»، بارها این شعر را خوانده؛ و سپس، توانسته اند با آن، ارتباط برقرار کنند؛ و «جیمز جویس»، که خود آثار معماگون دشواری، همچون «اولیس»، را دارند؛ ایشان نیز همچون بسیاری از بزرگان، این شعر را بسیار ستوده اند؛ و «سن ژون پرس»، در سال1960میلادی به دریافت جایزه ی «نوبل ادبی» مفتخر گشتند؛ و در کنار آن در کارنامه ی سیاسی خویش نیز، به عنوان دیپلمات کارکشته ی «فرانسه»، حتی با «هیتلر»، برای صلح پای میز گفت و شنید بنشستند، و در «خاور دور»، «چین»، و «آمریکا»، ماموریتهای بزرگواری را به سرانجام رساندند؛
تاریخ بهنگام رسانی 27/02/1400هجری خورشیدی؛ 03/02/1401هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
Saint-John Perse (31 May 1887 – 20 September 1975) was a French poet-diplomat, awarded the Nobel Prize in Literature in 1960 "for the soaring flight and evocative imagery of his poetry."
Saint-John Perse was a major French diplomat from 1914 to 1940, after which he lived primarily in the United States until 1967. Anabasis, the Classical Greek word for a journey up country.
تاریخ نخستین خوانش: روز نهم ماه آگوست سال2008میلادی
عنوان آناباز، ترجمه ها جنابان: «محمدعلی سپانلو»، «محمود نیکبخت»؛ «آلاء شریفیان (آناهیدا)»؛
عنوان: آناباز؛ شاعر: سن ژان پرس؛ مترجم: محمد مهریار؛ محمود نیکبخت؛ اصفهان، فردا، سال1380؛ در119ص؛ شابک9646328814؛ موضوع شعر شاعران فرانسه - سده20م
عنوان: آناباز؛ شاعر: سن ژان پرس؛ برگردان: محمدعلی سپانلو؛ تهران، میر کسری، سال1378، در161ص؛ شابک9649023933؛ چاپ دیگر شهر کتاب، هرمس، سال1381؛ در103ص؛ دوزبانه؛ شابک9643630455؛ چاپ سوم سال1393؛ شابک9789643630454؛
عنوان: آناباز؛ شاعر: سن ژان پرس؛ برگردان: آلاء شریفیان (آناهیدا)؛ ساری، نشر شلفین، سال1398؛ در70ص و49ص؛ در زبانه؛ شابک9786001005138؛
سپانلو خود شاعر واژه ها هستند، و زنده باشند؛ و همچنان سر فراز دارند، و بر فراز واژه های پارسایی بنشینند، کوتاه سخن اینکه ایشان واژه های زبان پارسایی را نیک میشناسند، در برگردان همین اثر نیز انگار کنید، آن را بازسرایی کرده باشند؛ ایشان میفرمایند: (اگرچه در بیشتر موارد امانت در ترجمه را میپسندند، ولی در این کار پس از بررسی بسیار، به نوعی ترجمه ی ابداعی دست زده اند، تا برگردان کار نیز همانند خود اثر، روحی شاعرانه داشته باشد)؛
یکی از پیچیده ترین و بزرگوارترین اشعار در سده بیستم میلادی، از شاعر و سیاستمدار بزرگوار «فرانسه»، «الکسی لژه» است؛ که اشعارشان را با نام مستعار «سن ژون پرس» منتشر میکردند؛ و زندگی سیاسی و هنری ایشان، هماره در هاله ای از ابهام، بوده است؛ «آناباز» بی شک نامدارترین منظومه ی ایشانست که: «تی.اس الیوت» آن را به انگلیسی، «ریلکه» به آلمانی، و «اونگارتی» به ایتالیایی، و «محمدعلی سپانلو» و «محمود نیکبخت» هر یک جداگانه، به فارسی برگردانده اند؛ «آناباز» به معنی «اسب سواری»، لشگرکشی بسوی دشت، و همچنین ارجاعی تاریخی، به شرح حمله و شکست «یونانیان»، از «ایرانیان» است؛ چنانکه «گزنفون» روایت کرده؛ و البته گویا خود «ژون پرس» هیچگاه اشاره ای به این ارجاع تاریخی نداشته اند
آناباز- منظومه ی فتح درونی
ترانه
زیر برگهای مفرغی، کره اسبی زاده میشد؛ مردی حبه های تلخ به دستان ما نهاد؛ بیگانه؛ که میگذشت؛ و اینک همهمه ی استانهای دیگر، که به دلخواه من بر میخیزد...؛ به شما سلام میکنم، دخترم، زیر بزرگترین درخت سال؛
کشف راستین بندهای این شعر، برای خوانشگر، دست نیافتنی است، که البته، انگار بیش از درک یکایک صحنه ها، بازسازی تصاویر، و درک فضای کلی شعر، اهمیت ویژه دارد؛ و گویا شاعر بزرگواری همچون: «الیوت»، بارها این شعر را خوانده؛ و سپس، توانسته اند با آن، ارتباط برقرار کنند؛ و «جیمز جویس»، که خود آثار معماگون دشواری، همچون «اولیس»، را دارند؛ ایشان نیز همچون بسیاری از بزرگان، این شعر را بسیار ستوده اند؛ و «سن ژون پرس»، در سال1960میلادی به دریافت جایزه ی «نوبل ادبی» مفتخر گشتند؛ و در کنار آن در کارنامه ی سیاسی خویش نیز، به عنوان دیپلمات کارکشته ی «فرانسه»، حتی با «هیتلر»، برای صلح پای میز گفت و شنید بنشستند، و در «خاور دور»، «چین»، و «آمریکا»، ماموریتهای بزرگواری را به سرانجام رساندند؛
تاریخ بهنگام رسانی 27/02/1400هجری خورشیدی؛ 03/02/1401هجری خورشیدی؛ ا. شربیانی
January 11, 2015
Anabase (Anabasis, the Classical Greek word for a journey up country) was the first mature work by Saint-John Perse, the poetic pseudonym of French diplomat Alexis Leger. It was written in the early 1920s during a stint in China, where Leger represented the French foreign ministry. The poet wrote mainly for himself, but after the manuscript was brought back to France by friends, Anabase won instant esteem, with translations into several major European languages by the end of the decade, and the facing-page rendering into English here was made by no less a major figure than T.S. Eliot.
For some weeks, Leger traveled on horseback through China's rural provinces and the Gobi Desert, which inspired this great poem of migration, ten cantos narrated by a Conqueror glorying in his victories, but driven ever onward to new lands. But in drawing inspiration from the Asian cultures around him, Perse does not refer to their peculiarities, to what sets them apart from his own, but rather he distilled from his experiences a collection of human universals. Anabase is a saga could be set anywhere, whether Homeric Greece, the ancient Central Asian steppes, or even the Age of Discovery. The geographical setting is unspecified but similarly universal, ranging from the shores of the sea to high elevations, from fertile soil to barren sands.
Perse's poetry is centered around a humanist outlook. It is up to Man to create meaning for his existence through great deeds. Amers, a later poem by Perse, includes the line "We who one day, perhaps, will die proclaim man immortal in the flaming heart of the moment", a statement that concisely captures his philosophy, which was already fully fledged in Anabase. There is no Providence in this plot, no hidden metaphysical reality. References to religious rites abound, but they serve merely as ethnographic colour, for the universal traits of Mankind through the ages that Perse depicts include propitiation of deities and often bloody sacrifice, even if Perse himself is a sceptical modernist.
Giving representative quotations of this work for the sake of a review is difficult, as ANABASIS is a ceaseless flow of images in prose poem form, and though the details are fine and innumerable, it is the whole overwhelming effect that makes this such a special work. But here's a bit from the introductory canto:
T.S. Eliot's translation sometimes strays from the strictest rendering of Perse's poem for the sake of dazzling English effect, but in the main it is faithful and serves well as a guide for readers who can't easily read Perse's original. This edition contains a brief but helpful preface by Eliot, as well as translations of the introductions which Larbaud. Hoffmanstahl and Ungaretti wrote for the Russian, German and Italian translations respectively. My only complaint is that this is now a print-on-demand title on lesser quality paper and the biographical details of the poet were never updated after the second edition in 1949. Still, this is a great poem, an ample work that one can curl up with and slowly get to know, and I highly recommend it.
(If your French is very good, I'd recommend getting the Perse OEUVRES COMPLETES volume in the Bibliotheque de la Pleiade series, which beyond gathering most of Perse's works in deluxe paper and binding, also contains the correspondence he wished to preserve, and among that we find discussions between Eliot and Perse on the creation of this English translation of Anabase).
For some weeks, Leger traveled on horseback through China's rural provinces and the Gobi Desert, which inspired this great poem of migration, ten cantos narrated by a Conqueror glorying in his victories, but driven ever onward to new lands. But in drawing inspiration from the Asian cultures around him, Perse does not refer to their peculiarities, to what sets them apart from his own, but rather he distilled from his experiences a collection of human universals. Anabase is a saga could be set anywhere, whether Homeric Greece, the ancient Central Asian steppes, or even the Age of Discovery. The geographical setting is unspecified but similarly universal, ranging from the shores of the sea to high elevations, from fertile soil to barren sands.
Perse's poetry is centered around a humanist outlook. It is up to Man to create meaning for his existence through great deeds. Amers, a later poem by Perse, includes the line "We who one day, perhaps, will die proclaim man immortal in the flaming heart of the moment", a statement that concisely captures his philosophy, which was already fully fledged in Anabase. There is no Providence in this plot, no hidden metaphysical reality. References to religious rites abound, but they serve merely as ethnographic colour, for the universal traits of Mankind through the ages that Perse depicts include propitiation of deities and often bloody sacrifice, even if Perse himself is a sceptical modernist.
Giving representative quotations of this work for the sake of a review is difficult, as ANABASIS is a ceaseless flow of images in prose poem form, and though the details are fine and innumerable, it is the whole overwhelming effect that makes this such a special work. But here's a bit from the introductory canto:
So I haunted the pure city of your dreams and I established in the desolate markets the pure commerce of my soul, among you / invisible and insistent as a pure fire of thorns in the gale. / Power you sang on our roads of splendour... 'In the delight of salt the mind shakes its tumult of spears... With salt I shall revive the dead mouths of desire! / Him who has not praised thirst and drank the water of the sands from a sallet / I trust him little in the commerce of the soul...' (And the sun is unmentioned but his power is among us.
Men, creatures of dust and folks of divers devices, people of business and leisure, men from the marches and those from beyond, O men of little weight in the memory of these lands; people from the valleys and uplands and the highest slopes of this world to the ultimate reach of our shores; Seers of signs and seeds, and confessors of the western winds, followers of trails and of seasons, breakers of camp in the little dawn wind, seekers of watercourses over the wrinkled rind of the world, O seekers, O finders of reasons to be up and be gone, / you traffic not in a salt more strong than this, when at morning with omen of kingdoms and omen of deadwaters sung high over the smokes of the world, the drums of exile waken on the marches / Eternity yawning on the sands.
T.S. Eliot's translation sometimes strays from the strictest rendering of Perse's poem for the sake of dazzling English effect, but in the main it is faithful and serves well as a guide for readers who can't easily read Perse's original. This edition contains a brief but helpful preface by Eliot, as well as translations of the introductions which Larbaud. Hoffmanstahl and Ungaretti wrote for the Russian, German and Italian translations respectively. My only complaint is that this is now a print-on-demand title on lesser quality paper and the biographical details of the poet were never updated after the second edition in 1949. Still, this is a great poem, an ample work that one can curl up with and slowly get to know, and I highly recommend it.
(If your French is very good, I'd recommend getting the Perse OEUVRES COMPLETES volume in the Bibliotheque de la Pleiade series, which beyond gathering most of Perse's works in deluxe paper and binding, also contains the correspondence he wished to preserve, and among that we find discussions between Eliot and Perse on the creation of this English translation of Anabase).
April 13, 2019
Se Saint-John Perse venceu o Nobel, é óbvio que a triste estrelinha apenas significa que não percebi nada desta poesia. Até li duas vezes, mas era escusado...
_____________
Prémio Nobel da Literatura 1960
Saint-John Perse, pseudônimo de Alexis Leger nasceu em Guadalupe em 31 de maio de 1887 e morreu em França em 20 de setembro de 1975.
_____________
Prémio Nobel da Literatura 1960
Saint-John Perse, pseudônimo de Alexis Leger nasceu em Guadalupe em 31 de maio de 1887 e morreu em França em 20 de setembro de 1975.
July 31, 2021
آناباز ترجمه‌ی سپانلو خواندن ندارد و آناباز ترجمه‌ی مهریار و نیکبخت خواندن و آموختن دارد. کتاب مقدمه و یادداشت‌ها و نامه‌ها و خطابه‌هایی قبل و بعد از شعر دارد که خواندن‌شان هم به فهمیدن آناباز کمک می‌کند هم کمک می‌کند آدم به شعر و اساساً ترجمه‌ی شعر فکر کند. الیوت مترجم این شعر بلند به انگلیسی‌ست، و سن ژون‌پرس وقتی کارش را می‌بیند یادداشت‌هایی برایش می‌گذارد که اینجا را اینجوری ترجمه کردی و منظور بنده این نبوده بلکه خواستم فلان کار را بکنم و حداقل اینجوری خواسته‌ام کاش اینجوری ترجمه کنی. اندازه‌ی یک کارگاه شعر جهانی به آدم چیز یاد می‌دهد. بگذریم که شعر ساده‌ای نیست و قرارش هم بر عامه‌فهم بودن نیست.
August 31, 2012
و از خورشید هرگز نامی نمی آید اما اقتدارش در میان ماست.
یکی از پیچیده ترین و بزرگترین اشعار قرن بیستم از شاعر و سیاستمدار بزرگ فرانسوی الکسی لژه که اشعارش را با نام مستعار سن ژون پرس منتشر می کرد و زندگی سیاسی و هنری او همواره در هاله ای از ابهام بوده است
آناباز بی شک معروف ترین منظومه اوست که تی اس الیوت به انگلیسی، ریلکه به آلمانی و اونگارتی به ایتالیایی و محمد علی سپانلو به فارسی برگردانده اند که البته محمود نیکبخت هم این شعر ارزنده را ترجمه و منتشر کرده که من به شخصه بعد از تقابل ترجمه سپانلو ( که منوچهر بدیعی هم آن را با ترجمه الیوت تقابل داده و نکاتی را برای غنی تر شدن کار به سپانلو یادآور شده) ، بیشتر دوست دارم.
آناباز به معنی اسب سواری ، لشگرکشی بسوی دشت و همچنین ارجاعی تاریخی به شرح حمله و شکست یونانیان از ایرانیان است چنانکه گزنفون روایت کرده و البته گویا خود ژون پرس هیچگاه اشاره ای به این ارجاع تاریخی نداشته است.
سپانلو که خود از شاعران خوب زبان فارسی است در ترجمه این اثر به نوعی شعر را با زبان شاعرانه خودش بازسرایی کرده و مدعی است اگرچه در بیشتر موارد امانت در ترجمه را می پسنددد ولی در این کار پس از بررسی زیاد به نوعی ترجمه ابداعی دست زده تا برگردان کار روحی شاعرانه داشته باشد
برای نمونه بخش کوچکی از برگردان سپانلو را می آورم:
آناباز- منظومه ی فتح درونی
ترانه
زیر برگهای مفرغی کره اسبی زاده می شد.مردی حبه های تلخ به دستان ما نهاد. بیگانه. که می گذ��ت. و اینک همهمه ی استان های دیگر که به دلخواه من بر می خیزد... " به شما سلام می کنم، دخترم، زیر بزرگترین درخت سال
کشف معنی بندهای این شعر برای من تقریبا دست نیافتنی است که البته ان��ار بیش از درک تک تک صحنه ها بازسازی تصاویر و درک فضای کلی شعر اهمیت دارد و گویا شاعر بزرگی مثل ایوت بارها این شعر را خوانده و بعد توانسته با آن ارتباط برقرار کند و جمیز جویس که خود آثار معماگون دشواری چون اولیس دارد و همچنین بسیاری از بزرگان این شعر را ستوده اند و سن ژون پرس در سال 1960 به دریافت جایزه نوبل ادبی مفتخر گشت و در کنار آن در کارنامه سیاسی حود نیز به عنوان دیپلمات کارکشته فرانسوی حتی با هیتلر برای صلح پای میز مذاکره تشست و در خاور دور و چین و آمریکا ماموریت ها بزرگی را به انجام رساند
یکی از پیچیده ترین و بزرگترین اشعار قرن بیستم از شاعر و سیاستمدار بزرگ فرانسوی الکسی لژه که اشعارش را با نام مستعار سن ژون پرس منتشر می کرد و زندگی سیاسی و هنری او همواره در هاله ای از ابهام بوده است
آناباز بی شک معروف ترین منظومه اوست که تی اس الیوت به انگلیسی، ریلکه به آلمانی و اونگارتی به ایتالیایی و محمد علی سپانلو به فارسی برگردانده اند که البته محمود نیکبخت هم این شعر ارزنده را ترجمه و منتشر کرده که من به شخصه بعد از تقابل ترجمه سپانلو ( که منوچهر بدیعی هم آن را با ترجمه الیوت تقابل داده و نکاتی را برای غنی تر شدن کار به سپانلو یادآور شده) ، بیشتر دوست دارم.
آناباز به معنی اسب سواری ، لشگرکشی بسوی دشت و همچنین ارجاعی تاریخی به شرح حمله و شکست یونانیان از ایرانیان است چنانکه گزنفون روایت کرده و البته گویا خود ژون پرس هیچگاه اشاره ای به این ارجاع تاریخی نداشته است.
سپانلو که خود از شاعران خوب زبان فارسی است در ترجمه این اثر به نوعی شعر را با زبان شاعرانه خودش بازسرایی کرده و مدعی است اگرچه در بیشتر موارد امانت در ترجمه را می پسنددد ولی در این کار پس از بررسی زیاد به نوعی ترجمه ابداعی دست زده تا برگردان کار روحی شاعرانه داشته باشد
برای نمونه بخش کوچکی از برگردان سپانلو را می آورم:
آناباز- منظومه ی فتح درونی
ترانه
زیر برگهای مفرغی کره اسبی زاده می شد.مردی حبه های تلخ به دستان ما نهاد. بیگانه. که می گذ��ت. و اینک همهمه ی استان های دیگر که به دلخواه من بر می خیزد... " به شما سلام می کنم، دخترم، زیر بزرگترین درخت سال
کشف معنی بندهای این شعر برای من تقریبا دست نیافتنی است که البته ان��ار بیش از درک تک تک صحنه ها بازسازی تصاویر و درک فضای کلی شعر اهمیت دارد و گویا شاعر بزرگی مثل ایوت بارها این شعر را خوانده و بعد توانسته با آن ارتباط برقرار کند و جمیز جویس که خود آثار معماگون دشواری چون اولیس دارد و همچنین بسیاری از بزرگان این شعر را ستوده اند و سن ژون پرس در سال 1960 به دریافت جایزه نوبل ادبی مفتخر گشت و در کنار آن در کارنامه سیاسی حود نیز به عنوان دیپلمات کارکشته فرانسوی حتی با هیتلر برای صلح پای میز مذاکره تشست و در خاور دور و چین و آمریکا ماموریت ها بزرگی را به انجام رساند
November 2, 2022
به خاطرهٔ مردی که این میوه‌های تلخ را در دستان ما نهاد
October 10, 2015
St. John Perse won the Nobel Prize for Literature in 1960. I don't know how widely he is read today, but if he's not then it's a travesty because he must rank among the most important and visionary poets of the 20th century. And this book is surely his masterpiece, a work of such scope and ambition that it stands comfortable comparison with anything produced in the field of poetry during the past 100 years.
Anabasis is an obtuse epic, a long musical poem, rich in astonishing imagery, that glistens when read aloud. It's one of those pieces that needs multiple rereads before it begins to make cohesive sense, but there is still pleasure to be had on the first run-through from the sheer beauty of the language. Eliot's translation lends its own kind of magnificence, without impinging on the splendour and mystery of Perse's spell. Furthermore, he provides an invaluable introduction and makes the poem more accessible by breaking it down to a part by part summary that lends the whole thing a very basic narrative shape:
I. Arrival of the Conqueror at the site of the city which he is about to build.
II. Marking out the boundary walls.
III. Consultation of augurs.
IV. Foundation of the city.
V. Restlessness towards further explorations and conquests.
VI. Schemes for foundation and conquest.
VII. Decision to fare forth.
VIII. March through the desert.
IX. Arrival at the threshold of a great new country.
X. Acclamation, festivities, repose. Yet the urge towards another departure, this time with the mariner.
In these ten parts, Anabasis presents a meditation on a journey through central Asia. But it is a story for all time, one that contemplates the world, the migrant existence and the growth of civilization, as well as making sense of man's innate cravings, for adventure, for challenge, for conquest. But even attributing these themes is to simplify this work. For me, it's analogous to Coltrane's 'A Love Supreme'. Because Anabasis is poetry (if it has to be called something); it's the perpetual astonishment that comes from stringing certain words together in certain ways, it has meaning that lives outside of definition and that you feel in a way that doesn't always make easy sense.
Anabasis is an obtuse epic, a long musical poem, rich in astonishing imagery, that glistens when read aloud. It's one of those pieces that needs multiple rereads before it begins to make cohesive sense, but there is still pleasure to be had on the first run-through from the sheer beauty of the language. Eliot's translation lends its own kind of magnificence, without impinging on the splendour and mystery of Perse's spell. Furthermore, he provides an invaluable introduction and makes the poem more accessible by breaking it down to a part by part summary that lends the whole thing a very basic narrative shape:
I. Arrival of the Conqueror at the site of the city which he is about to build.
II. Marking out the boundary walls.
III. Consultation of augurs.
IV. Foundation of the city.
V. Restlessness towards further explorations and conquests.
VI. Schemes for foundation and conquest.
VII. Decision to fare forth.
VIII. March through the desert.
IX. Arrival at the threshold of a great new country.
X. Acclamation, festivities, repose. Yet the urge towards another departure, this time with the mariner.
In these ten parts, Anabasis presents a meditation on a journey through central Asia. But it is a story for all time, one that contemplates the world, the migrant existence and the growth of civilization, as well as making sense of man's innate cravings, for adventure, for challenge, for conquest. But even attributing these themes is to simplify this work. For me, it's analogous to Coltrane's 'A Love Supreme'. Because Anabasis is poetry (if it has to be called something); it's the perpetual astonishment that comes from stringing certain words together in certain ways, it has meaning that lives outside of definition and that you feel in a way that doesn't always make easy sense.
Read
June 4, 2018از خود شعر تقریباً چیزی نفهمیدم. بعد مقدمهٔ الیوت رو خوندم که گفته شش بار شعر رو خونده تا تونسته بفهمتش و ترجمه‌ش کنه و مقداری تسکین پیدا کردم. به‌جز شعر، این کتاب، یعنی چاپ انتشارات فردا، حاوی مقاله‌ها و مقدمه‌هایی از افراد مختلف دربارهٔ شاعر و «آناباز»ه و خطابهٔ نوبل «سن ژون پرس» که بهترین بخش کتاب بود به‌نظرم. ایمانی که این آدم به کار شعر و ادبیات داره رشک‌برانگیزه.
همون‌طور که مانا روانبد گفته، این شعر دو ترجمه داره: یکی کار سپانلو که بهش نمیخوره از پس این شعر دشوار براومده باشه؛ چون به‌هرحال سپانلوئه دیگه و عیار این آدم مشخصه. دوم کار محمود نیکبخت و محمد مهریار. مهریار رو نمی‌شناسم، اما نیکبخت رو به‌واسطهٔ کارهاش، آدم درجه یکی می‌دونم و بهش اعتماد دارم. خلاصه اگه خواستید بخونید چاپ هرمس رو، با ترجمهٔ سپانلو، که معروف‌تر هم هست نخونید و سعی کنید نسخهٔ نشر فردا رو که کمیاب هم هست پیدا کنید.
همون‌طور که مانا روانبد گفته، این شعر دو ترجمه داره: یکی کار سپانلو که بهش نمیخوره از پس این شعر دشوار براومده باشه؛ چون به‌هرحال سپانلوئه دیگه و عیار این آدم مشخصه. دوم کار محمود نیکبخت و محمد مهریار. مهریار رو نمی‌شناسم، اما نیکبخت رو به‌واسطهٔ کارهاش، آدم درجه یکی می‌دونم و بهش اعتماد دارم. خلاصه اگه خواستید بخونید چاپ هرمس رو، با ترجمهٔ سپانلو، که معروف‌تر هم هست نخونید و سعی کنید نسخهٔ نشر فردا رو که کمیاب هم هست پیدا کنید.
March 25, 2023
3.5
i feel like a fraud because i didn't actually read it in french, but oh well. very pretty writing, but unlike T.S. Eliot, I don't have time to read it 5-6 times, so I shall remain just a little confused.
i feel like a fraud because i didn't actually read it in french, but oh well. very pretty writing, but unlike T.S. Eliot, I don't have time to read it 5-6 times, so I shall remain just a little confused.
January 15, 2018
Ok, I've just become so jaded by these nobel laureates that I'm just going to go ahead and give this 1 star. I'm fed up trying to interpret or read explanations of the poems. A poem should explain itself, rather than require an entire essay to explain what it's trying to say. Just my opinion, I'm sure some will disagree.
March 4, 2010
Shortly after reading this my body succumbed to an immobilizing fever. Just so you know...
August 28, 2020
نمره ترجمه سپانلو:(از ۵) ٣.۵
نمره ترجمه مهریار و نیکبخت: ۴.۵
برآیند ترجمه ها در مقایسه با اصل متن: ۴
سپانلو در ترجمه ی منظومه ی پیرس تلاش کرده تا زبان اشعار خود را به کلیت شعر پیچیده ی پیرس حاکم کند.
نیکبخت اما با زبانی ساده و دور از استعارات تنها به دنبال برگردان شعر است به ساده ترین شکل ممکن.
نمره ترجمه مهریار و نیکبخت: ۴.۵
برآیند ترجمه ها در مقایسه با اصل متن: ۴
سپانلو در ترجمه ی منظومه ی پیرس تلاش کرده تا زبان اشعار خود را به کلیت شعر پیچیده ی پیرس حاکم کند.
نیکبخت اما با زبانی ساده و دور از استعارات تنها به دنبال برگردان شعر است به ساده ترین شکل ممکن.
August 14, 2014
این کتاب را نخست سپانلو ترجمه کرد، با اشتباهات فراوان و ناقص، بعد کامل و با نقصان کمتر
اما هنوز بهترین ترجمه‌ی آن متعلق است به محمود نیکبخت و آقای مهریار (مرحوم) که در اصفهان منتشر شد و کمتر دیده شده است
اما هنوز بهترین ترجمه‌ی آن متعلق است به محمود نیکبخت و آقای مهریار (مرحوم) که در اصفهان منتشر شد و کمتر دیده شده است
September 15, 2021
At first this just seemed like word salad to me. But by about halfway through I realized Perse was depicting a kind of imaginary ancientness, a fictitious society in touch with the land and each other and not concerned with the triviality and hollowness of modern life. Then all of the random imagery fell into place -- but it is still supposed to be suggestive of possible worlds, not a definite outline.
It's the kind of fantasy I associate with far-right politics -- the dream of a world where violence can be purged of contention until it's as pure and beautiful as the sky. It's a brutal world but everyone in it seems high on a kind of religious intimacy with natural processes to the point where brutality doesn't faze them -- it's as tranquil as the sun or the sea.
But it was a pretty good book, too. The hypnotic flows of beautiful imagery put me under a spell. And a lot of its power comes from its suggestiveness -- Perse never tries to specify what kind of society we are looking at, where it could be, what kind if landscapes the people inhabit. Multiple possibilities all blend together, desert and forest, nomad and village.
T.S. Eliot's translation was adequate, but not what you might hope for from such a big name. I found the French version, when I glanced at it, simpler and purer; the English, in general, wordier, with diction a bit more wavering.
I'll just quote from "Song," the short piece that ends the book:
"I have halted my horse by the tree of doves, I whistle a note so sweet, shall the rivers break faith with their banks? (Living leaves in the morning fashioned in glory)...
And not that a man be not sad, but arising before day and circumspectly in the communion of an old tree, leaning his chin on the last fading star, he beholds at the end of the fasting sky great things and pure that unfold to delight...
I have halted my horse by the dove-moaning tree, I whistle a note more sweet... Peace to the dying who have not seen this day! But tidings there are of my brother the poet: once more he has written a song of great sweetness. And some there are who have knowledge thereof..."
It's the kind of fantasy I associate with far-right politics -- the dream of a world where violence can be purged of contention until it's as pure and beautiful as the sky. It's a brutal world but everyone in it seems high on a kind of religious intimacy with natural processes to the point where brutality doesn't faze them -- it's as tranquil as the sun or the sea.
But it was a pretty good book, too. The hypnotic flows of beautiful imagery put me under a spell. And a lot of its power comes from its suggestiveness -- Perse never tries to specify what kind of society we are looking at, where it could be, what kind if landscapes the people inhabit. Multiple possibilities all blend together, desert and forest, nomad and village.
T.S. Eliot's translation was adequate, but not what you might hope for from such a big name. I found the French version, when I glanced at it, simpler and purer; the English, in general, wordier, with diction a bit more wavering.
I'll just quote from "Song," the short piece that ends the book:
"I have halted my horse by the tree of doves, I whistle a note so sweet, shall the rivers break faith with their banks? (Living leaves in the morning fashioned in glory)...
And not that a man be not sad, but arising before day and circumspectly in the communion of an old tree, leaning his chin on the last fading star, he beholds at the end of the fasting sky great things and pure that unfold to delight...
I have halted my horse by the dove-moaning tree, I whistle a note more sweet... Peace to the dying who have not seen this day! But tidings there are of my brother the poet: once more he has written a song of great sweetness. And some there are who have knowledge thereof..."
June 14, 2023
Anábasis es el poema central en la obra de Saint-John Perse. Se trata de una épica del sueño. Nada parece real, aunque lo que se cuenta es, quizá, la derrota del poeta intentando conquistar el lenguaje de sus sueños.
El poema en prosa más importante del siglo XX
Del uno al diez: C l á s i c o.
El poema en prosa más importante del siglo XX
Del uno al diez: C l á s i c o.
February 23, 2024
4.0
i gave up trying to visualize these poems. it's like each verse had its own metaphor or simile or mood or landscape or possibly some allusions to greek antiquity which i didn't know. in the end, i just relied on my intuition lol.
i gave up trying to visualize these poems. it's like each verse had its own metaphor or simile or mood or landscape or possibly some allusions to greek antiquity which i didn't know. in the end, i just relied on my intuition lol.
November 24, 2019
«آه! چگونه تیزاب تن زن می‌تواند زیر بغل پیراهن را لک بیندازد!»
November 29, 2020
Of such intensity... but of course, this is one of the best translated by the best.
December 5, 2023
از اشاره نیچه در «غروب بت‌ها» و تمثیل حقیقت به آفتابی که در زمینه است یاد تکه‌ای از آناباز افتادم(هر چند منظور نیچه اصلا چیز دیگری بود):
«و از خورشید هرگز نامی نرفته اما اقتدارش در میان ماست»
لای سطرهای فارسی نیکبخت دنبال همین تکه بودم که هر جا چیزی چشمم را می‌گرفت. تازه فهمیدم از پارسال به اینور چقدر نگاهم به شعر و شعر ناب عوض شده. آمدم اینجا دیدم در حقش کم لطفی کرده‌ام. پنج ستاره هم برایش کم است.
«و از خورشید هرگز نامی نرفته اما اقتدارش در میان ماست»
لای سطرهای فارسی نیکبخت دنبال همین تکه بودم که هر جا چیزی چشمم را می‌گرفت. تازه فهمیدم از پارسال به اینور چقدر نگاهم به شعر و شعر ناب عوض شده. آمدم اینجا دیدم در حقش کم لطفی کرده‌ام. پنج ستاره هم برایش کم است.
August 17, 2018
Very difficult. T.S. Eliot said to read it four times. I will give this a try and report back.
February 6, 2018
ah! toutes sortes d’hommes dans leurs voies et façons : mangeurs d’insectes, de fruits d’eau ; porteurs d’emplâtres, de richesses ! l’agriculteur et l’adalingue, l’acuponcteur et le saunier ; le péager, le forgeron ; marchands de sucre, de cannelle, de coupes à boire en métal blanc et de lampes de corne ; celui qui taille un vêtement de cuir, des sandales dans le bois et des boutons en forme d’olives ; [...] ... ah ! toutes sortes d’hommes dans leurs voies et façons, et soudain ! apparu dans ses vêtements du soir et tranchant à la ronde toutes questions de préséance, le Conteur qui prend place au pied du térébinthe...
Anábasis, X, (fragmento)
Como profeta que fue rey y ahora poeta, un César que narrara no sólo sus empresas sino la historia de la humanidad entera como un canto y no en partes de guerra, Saint-John Perse nos cuenta en Anábasis (y en La gloria de los reyes, como un preámbulo a aquél) una épica moderna de vastos horizontes, un especie de viaje mayestático en honor al origen y las gestas y los andares de los hombres.
Un himno, un enigmático discurso que tiende hacia lo alto, que anhela, predice y anima a los oyentes a no cejar y enaltecerse por sus logros colectivos.
Llena de símbolos, de palabras extravagantes, cultismos, la Anábasis de Perse tiene siempre un tono alto, una faz grandilocuente, de elegancia con un poco de altivez, de maestro que desea y aún espera se comprenda su lección.
Pues también se oye distante, y su alta exposición de hechos tan grandes y horizonte inabarcable hacen difícil en verdad enternecerse o intimar con esta voz tan admirable, que en serio quiere miremos hacia el frente.
Muy lejos de Verlaine o Baudelaire, que miran y rebuscan hacia dentro, la poesía de Saint-John Perse más bien intenta hacer patente lo concreto, los hechos y la acción que mueve al mundo, y, mirado como cuento, consigue reavivar las energías o mostrar con quizás más optimismo el camino que nos queda.
Mon cheval arrêté sous l’arbre qui roucoule, je siffle un sifflement plus pur... Et paix à ceux, s’ils vont mourir, qui n’ont point vu ce jour. Mais de mon frère le poète on a eu de nouvelles. Il à écrit encore une chose très douce. Et quelques-uns en eurent connaissance...
Anábasis, X (fragmento)
November 12, 2018
I think this book was a lot like Catcher in the Rye for me -- I read it too late. I've already read Eliot and Ashbery and, as innovative as it was when it was written, I just didn't care as much as I might have earlier. It's rather like Wagner in its apparent desire to avoid anything catchy or memorable. I couldn't recall a single line from it. I just don't consider lack of memorableness on the line level a virtue in poetry. It is interesting. It comes off like a series of illustrations of fictional places or coming across a film set half buried in the sand. If you haven't read anything like it, read it. If you have, I wouldn't recommend it. .
February 11, 2019
Discours présenté par Jean Désy de Saint-John Perse, accessible à ce lien : http://fondationsaintjohnperse.fr/htm...
Bout que Jean Désy nous a présenté :
"De cette nuit originelle où tâtonnent deux aveugles-nés, l'un équipé de l'outillage scientifique, l'autre assisté des seules fulgurations de l'intuition, qui donc plus tôt remonte, et plus chargé de brève
phosphorescence. [...] Aussi loin que la science recule ses frontières, et sur tout l'arc étendu de ces frontières, on entendra courir encore la meute chasseresse du poète."
Bout que Jean Désy nous a présenté :
"De cette nuit originelle où tâtonnent deux aveugles-nés, l'un équipé de l'outillage scientifique, l'autre assisté des seules fulgurations de l'intuition, qui donc plus tôt remonte, et plus chargé de brève
phosphorescence. [...] Aussi loin que la science recule ses frontières, et sur tout l'arc étendu de ces frontières, on entendra courir encore la meute chasseresse du poète."
November 28, 2022
Nobel Prize in Literature 1960.
In his preface, T. S. Eliot states he had read this poem six times before he understood it. I have read it twice now, once in its original French and once in Eliot's English translation. I feel I'll have to try a couple of times more to grasp the meaning of the poem. It seems this is one of those poems that you can go back to many times and you'll discover something new every time. The French version flows very nicely, the translation less so. Still, great job by Mr. Eliot.
In his preface, T. S. Eliot states he had read this poem six times before he understood it. I have read it twice now, once in its original French and once in Eliot's English translation. I feel I'll have to try a couple of times more to grasp the meaning of the poem. It seems this is one of those poems that you can go back to many times and you'll discover something new every time. The French version flows very nicely, the translation less so. Still, great job by Mr. Eliot.
December 20, 2023
C’était difficile à comprendre vraiment. Mais les façons de parler et les expressions statut absolument magnifique. Le colleurs avais une function important pour construire et fabriquer une poème imaginable par les audiences. Le conteur est inconnu et que je ne l’aime pas. Tout était mystérieux et on ne pouvait comprendre aucune partie de ses discours… .
Currently reading
July 2, 2019از دوره دانشجویی به کتابهای کوتاه علاقه داشتم که زمان کمی بگیرند و از طرفی همیشه کتابی در دستم باشه برای مطالعه
این کتاب بخاطر کم حجم بودنش از لیست کتابهای جایزه دار نوبل انتخاب کردم
اشعار فرانسوی رو هم دوست می دارم
این کتاب بخاطر کم حجم بودنش از لیست کتابهای جایزه دار نوبل انتخاب کردم
اشعار فرانسوی رو هم دوست می دارم
This entire review has been hidden because of spoilers.
August 31, 2022
جورج الیوت در مقدمه خود بر ترجمه انگلیسی آناباز این طور نوشته است: «من هیچ معتقد نیستم که شعری مانند آناباز اصلا مقدمه نیاز داشته باشد اما وقتی شعری به صورت ترجمه عرضه میشود، کسانی که آن را نشنیده‌اند طبعا می‌خواهند یک نفر درباره آن شهادتی بدهد. من در اینجا شهادت خودم را خواهم داد.»
فکر میکنم همین یک بند حق مطلب رو ادا کنه!
گزنفون آناباز رو به معنی مهاجرت گرفته و پرس هم گویا به دلیل تبعید شدنش، اسم منظومه رو آناباز گذاشته و جایی خوندم که تخلص پرس از کلمه پرسیکوس و ایران گرفته شده.
فکر میکنم همین یک بند حق مطلب رو ادا کنه!
گزنفون آناباز رو به معنی مهاجرت گرفته و پرس هم گویا به دلیل تبعید شدنش، اسم منظومه رو آناباز گذاشته و جایی خوندم که تخلص پرس از کلمه پرسیکوس و ایران گرفته شده.
August 1, 2017
Beeldschone taal, maar o, zo ingewikkeld.
August 25, 2021
This is his most famous work and a great place to begin. All of his work is well worth exploring, including his later works like Seamarks, Winds, Chronicle.
Read
January 19, 2022I didn't get it.
Displaying 1 - 30 of 46 reviews